سالم به همگي عيد برهمگي مبارك باد

سال خوبي هم داشته باشيد

راستي اين هم از برد استقلال در جام باشگاهاي

اسيااين هم يه عيدي حسابي براي استقلالي هاتمام

نقاط كره خاكي

اسمون

صندوقچه خاك خورده زندگيم را گشودم
تا مفهوم عشق و زندگي كردن را دريابم
اميد داشتم نوري بتابد و من آن عشق را ببينم
آيا عشق زندگي ام هنوز در آن صندوقچه كوچك من بود ؟
اميد داشتم هنوز باشد
اما وقتي ان را گشودم چيزي از عشق در آن پيدا نكردم
يك مشت خاطره بود
يك مشت دفتر خاطرات
يك مشت خاك...!
و آن چيزي كه از من مانده بود
حسرت بود
آن حسرت تمام وجودم را فرا گرفت
به طوري كه حتي حس ميكردم مرا در قفس گذاشته اند
و از اين خاك و از اين زندگي دور مي کنند... !
آيا چنين بود ... ؟ ... !

دفتر خاطرات را ورق زدم به اميد پيدا كردن عشق
اما چيزي در آن نديدم جز نوشته هايي بر روي كاغذ
انگاربه من لبخند ميزند و به من مي گفتند : ما را بخوان
آنها نمي دانستند من فرصت اندكي دارم و وقت خواندن ندارم
باز شروع به گشتن كردم
شايد چيزي بيابم ورقها را زير رو كردم چيزي نبود
هيچ نشاني از عشق نديدم
ولي در ته صندوقچه يك گل سرخ بود
آن گل سرخ خشكيده نشده بود
و بوي معطر گل سرخ همه جا را پر كرد
و آن نشاني از عشق بود كه به دنبالش فرسنگها راه رفتم
تا آن را بيابم و زندگي خاك خورده ام را با عشق بسازم
بي انكه بدانم عشق در درونم است نه جاي ديگر
و من چشم انتظار ، در حسرت يک نگاه تو
به انتظارت نشسته ام ...

خرسند شديم از اينكه امروز          رنگ دگراست نه رنگ ديروز

تاشب نشده رنگ دگر است          گفتندكه ازاين نكته هزار نكته بياموز

خاموش شديم در خموشي          رفتيم سراغ مي فروشي

فريازديم دواي ما كو                     گويند دواست باده نوشي

فريادزديم كه چرخ گردون              ليلات نداده اي به مجنون

فرياد برامدانكه خاموش                كم داداگر نگيرد افزن

بی همگان  بسر شود بی تو بسر نمی شود

داغ تو دارد این دلم

جای دگر نمی شود

بی تو نه زندگی خوشم

بی تو نه مردگی خوشم

سر زغم تو چون کشم بی تو به سر نمی شود

چه زیباست لحظه امدن و ماندن

و زیباتر لحظه دیدار

برگرد که بی تو این خانه صفایی ندارد

برگرد که باز هم با دستان هم خانه ای را که با تار و پود دل ساخته ایم

اراسته و زیبا کنیم

منتظر دستان گرم و نگاه مهربانت هستم

رسم دنیا بهتر از این ها که نیست
در حصار زندگی ، مُهر و سند
پای ما زنجیر قانون زمین
استخاره می کنیم ، هی خوب و بد
...
دادگاه و دادیار و دادرس
پله های چرک و باریک و بلند
راه روهای پر از افکار زشت
تبصره های قوانین ، بند بند
...
عشق در وجدان خود قاضی نبود
یک زن و یک پوشه و پرونده اش...
ماده ی هفتم به یادش مانده بود
مُهر توقیف است بر لبخنده اش
...
می تپد قلبی برای حق خود
با صدای آن وکیل از پشت در
چشم هایی با نگاهی نقره ای
ماجرای خاطراتی پشت سر...
...
مبدا تاریکی میدان دید
در قوانین زمین پیدا نبود
فکر های کوته این ابلهان
نقطه ی پایان این غوغا نبود
...
بوی کاغذهای کهنه در فضا
موج خشم و نفرت از فریاد و داد
ذهن خواب آلوده ای می آورَد
لای لایی های مادر را به یاد...
...
لای لای ، ای دخترم حالا بخواب
چشم هایت بسته باید ،بیصدا
با سکوتی که حقارت می دهد
باقی این ماجرا دست خدا...
...

خسته ام ، می خوابم و این خستگی
رفته تا اعماق روح و جسم من
چند سالی همسرت بودم ولی
مُهر باطل شد بزن بر اسم من...